Πανοραμική φωτογραφία του Φρουρίου

Πανοραμική φωτογραφία του Φρουρίου

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Ο νεος χρόνος

      Χρόνια Πολλά και Καλά. Εντός ολίγου φθάνει το νέο έτος. Ενά νέο έτος γεμάτο  ελπίδα , αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, δίχως μνησικακία, δίχως φθόνο, δίχως ψεύτικα αισθήματα σεβασμού , διχως υποκρισία, δίχως άκρατο εγωισμό , δίχως οτιδήποτε το αρνητικό, δίοτι εάν δεν έχουμε όλα τα παραπανω ή δεν επιδιώξουμε την απόκτηση τους, τότε δεν ελπίζουμε σε ένα καλύτερο νέο χρόνο, αλλά στην διατήρηση του ενεστώτως έτους. Είναι γεγονός φίλοι αναγνώστες, ότι οι οικονομικές δυσχέριες που ταλανίζουν και εμάς και τον τόπο μας, αλλοιώνουν τόσο πολύ την φύση του  ανθρώπου που φέρνει αποτελεσμάτα  αναχρονιστικά, του γεννά αισθήματα επιβίωσης με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο. Αλλοιώνονται συναισθήματα , εξασθενεί η ελπίδα χάνεται η πίστη. Το νέο έτος φίλοι μου πρέπει να είναι ελπιδόφορο, συμπορευόμενο άπο οτι το καλό και ευάρεστο.
       Πρέπει η ελπίδα και η επιμονή για κάθετι καλό , να είναι το μήνυμα του 2011 ακόμα και εν μέσω χαλεπών καιρών. Το 2011 πρέπει να χαρακτηριστεί έτος πνευματικό, θεολογικό  χριστιανικό έννοιες που θεμελιώνουν την ελπίδα  και στηρίζουν το καλύτερο αύριο.  Όταν αγαπητοί μου όλα αυτά συναντήσουν και γίνουν ένα με την αληθινή και χριστιανική αγάπη, τότε και μόνο θα μπουν οι βάσεις για ένα καλύτερο αύριο ένα καλύτερο νέο ΕΤΟΣ. Χρόνια καλά και Ειρηνικά.


                                            Ελπιδοφόρο το νέο έτος
                                               Βασίλειος Προβατάς





Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Χριστούγεννα

Εορτή εορτών και πάντιμος χαρά. Ήλθαν τα Χριστουγγεννα, Χριστός σαρκούται και  ζωή πληρούται. Η εορτή των Χριστουγέννων να χαρίζει σε όλο το πλήρωμα της ανθρώπινης φύσης, Υγεία - Χαρά - Ελπίδα - Αγάπη. Η Γέννησης του Θεανθρώπου να μεταλαμπαδεύει σέ όλους μας, το μήνυμα της αξίας της ζώης , της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων , της πίστης στο Θεό , της ελπιδας για καλύτερη ζωή γεμάτη αξίες και ιδανικά.
                                 

                                                               Χρόνια Καλά Χρόνια Πολλά
                                                                Σε όλους τους αναγνώστες
                                                                        Βασίλης Προβατάς

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Ιστορίες Χριστουγέννων

Ο εορτασμός των Χριστουγέννων, μέχρι και σήμερα προκαλεί και αναζωπυρώνει αισθήματα αγάπης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, που είναι άλλωστε και το μήνυμα που μας φέρνει η γέννηση του Θεανθρώπου.
Ο Ιησούς Χριστός, κήρυξε: "Αγαπάτε Αλλήλους", ένα μήνυμα τόσο δυνατό και συγχρόνως αναγκαίο, για τις δύσκολες εποχές που περνά το ανθρώπινο γένος. Ας δούμε λοιπόν κάποιες παραδόσεις που πλαισιώνουν τις γιορτές μας τα Χριστούγεννα. Από πού μας ήρθαν και πως καθιερώθηκαν;


Τα κάλαντα
Να τα πούμε; Να τα πείτε, να τα πείτε! Η χαρακτηριστική ερώτηση των παιδιών που χτυπάνε αυτές τις μέρες τα κουδούνια και τις πόρτες μας για να πούνε τα κάλαντα. Οι παρέες παιδιών ξεχύνονται στους δρόμους με τριγωνάκια και όργανα καμία φορά, κιθάρες, ακορντεόν, για να μαζέψουν τα φιλοδωρήματα, που με ιδιαίτερη ευχαρίστηση προσφέρει ο κόσμος. Ποιος από εμάς δεν έχει άλλωστε τραγουδήσει τα κάλαντα όταν ήταν παιδί. Τα κάλαντα είναι από τις λίγες παραδόσεις που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα στον ίδιο βαθμό από τα παιδιά- με το αζημίωτο βέβαια. Η λέξη κάλαντα προέρχεται από τη λατινική "calenda", που σημαίνει αρχή του μήνα και τραγουδιόνταν στην αρχή του μήνα, ενώ διαμορφώθηκε από το ελληνικό ρήμα καλώ.
Το έθιμο αυτό προϋπήρχε στην Ελλάδα, πριν από τη Ρώμη. Τα παιδιά κρατούσαν ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης, στολισμένο με καρπούς και άσπρο μαλλί (η λεγόμενη ειρεσιώνη, από το έριο = μαλλί), γύριζαν και τραγουδούσαν και τους έδιναν δώρα. Μετά, πήρε το έθιμο αυτό και η Ρώμη.
Στο Βυζάντιο κρατούσαν ραβδιά, ή φανάρια, ή ομοιώματα πλοιαρίων ή και κτιρίων, στολισμένα και τραγουδώντας, συνόδευαν το τραγούδι με κρούση τριγώνου ή τυμπάνου. Σήμερα η βάση, και μάλιστα στους Πόντιους, διασώζεται άθικτη.

Τα κάλαντα έχουν τη βάση τους σε παλιά λαϊκά τραγούδια.
Πρόκειται για τραγούδια με ευχές για τον νοικοκύρη και τα άλλα μέλη της οικογένειας. Τα κάλαντα είναι μια πράξη τελετουργική, η οποία σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη έχει ως αποτέλεσμα την ευημερία. Στα παλιά χρόνια τα παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, κρατώντας φαναράκια αναμμένα, άλλα φλογέρα ή φυσαρμόνικα και άλλα πάλι μαζί τραγουδούσαν, σαν σε χορωδία, τα κάλαντα.

Το ποδαρικό
Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους. 'Ετσι από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό. Μόλις μπει στο σπίτι τον βάζουν να πατήσει ένα σίδερο για να είναι όλοι σιδερένιοι και γεροί μέσα στο σπίτι στη διάρκεια του καινούργιου χρόνου.
Η νοικοκυρά φιλεύει τον άνθρωπο που κάνει ποδαρικό για το καλό του χρόνου. Συνήθως του δίνει μήλα ή καρύδια και μια κουταλιά γλυκό κυδώνι ή ότι άλλο γλυκό έχει φτιάξει για τις γιορτές. Αν ανήμερα την Πρωτοχρονιά έχει λιακάδα, πιστεύουν πως ο καιρός θα είναι ο ίδιος σαράντα μέρες. Αν όμως ο καιρός είναι άσχημος την Πρωτοχρονιά τότε θα έχουμε σαράντα μέρες βαρυχειμωνιά.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Το έλατο πρωτοστολίστηκε στη Γερμανία και τη Σκανδιναβία, εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και έγινε απαραίτητο για όποιον σέβεται τα Χριστούγεννά του. Έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως - τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες. Το δέντρο είναι αειθαλές, και συμβολίζει τη ζωή που "πεθαίνει" το χειμώνα. Ο δυτικότροπος τρόπος ζωής, εξαπλώθηκε και στην Ελλάδα, και ελαχιστοποίησε την παρουσία του χριστουγεννιάτικου Ελληνικού Συμβόλου, το γνωστό "καραβάκι" που για χρόνια στόλιζε τις πλατείες σε κάθε πόλη και γωνιά της Ελληνικής Επικράτειας.

Πως προέκυψαν τα δώρα και ο "Σάντα Κλάους"; "
... Αη Βασίλης έρχεται από την Καισαρείαν...". Πολύ σωστά, τα κάλαντα του λαού μας, προσδιορίζουν τον τόπο καταγωγής του Αγίου Βασίλη που έγινε παγκόσμιο σύμβολο, αγάπης και προσφοράς. Χάρη στον Αγιο Βασίλη, η ανθρωπότητα για λίγες ημέρες αλλάζει ύφος, γίνεται πιο ανθρώπινη, πιο χαρούμενη. Ο Αη Βασίλης λοιπόν ΥΠΑΡΧΕΙ με την έννοια ότι αν και δεν ζει σωματικά το πνεύμα του περιτρυγυρίζει τις καρδιές μας κάθε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά.
Για τις χώρες της δύσης αυτός που φέρνει τα δώρα στους φτωχούς και τα παιδιά είναι ο Αγιος Νικόλαος ή Santa Claus, που εμείς στην Ελλάδα γιορτάζουμε στις 6 Δεκεμβρίου και τον θεωρούμε προστάτη των Ναυτικών.
Στην Ιστορία του Αγίου Νικολάου ως προστάτη των φτωχών και των παιδιών, οι λαοί του βορρά Ολλανδοι, Φιλανδοί κ.λπ. ανάμιξαν και στοιχεία από αρχαιότερους μύθους, όπως τα ξωτικά, το άστρο του βορρά, το έλκυθρο.
Ετσι, με τον καιρό έφθασε και στη χώρα μας, ο μύθος του Αγιου Βασίλη, ενός ευτραφούς τύπου με στρογγυλά γυαλιά λευκο γένι, με κόκκινη στολή και μαγικές ικανότητες που κατοικεί στον Βορειο Πόλο και περιστοιχίζεται από νεράιδες του χιονιού και ξωτικά. Είναι μια πραγματικά γοητευτική ιστορία!

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ὅσο πλησιάζει ἡ εὐλογημένη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, τόσο καὶ περισσότερο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο αὐτὸ γεγονός. Ἀκριβῶς στὴν προετοιμασία αὐτὴ ἐντάσσεται καὶ ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ θὰ ἀναγνωστεῖ στοὺς Ἱερούς μας Ναοὺς τὴν Κυριακή.

Ἔχει πολὺ σημαντικὸ μήνυμα νὰ μᾶς δώσει ὁ γενεαλογικὸς κατάλογος τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ κατὰ τὸ ἀνθρώπινον, ποὺ μᾶς παραθέτει ὁ Ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Θέλει νὰ μᾶς κατὰ δείξει ὅτι ὁ ἐκ τῆς Παρθένου ἐρχόμενος Κύριος, εἶναι κατ’ εὐθείαν ἀπόγονός του Προφήτη καὶ βασιλιὰ Δαυίδ, καὶ τοῦ μεγάλου Πατριάρχη Ἀβραάμ.
Σὲ τί ὅμως ὠφελεῖ ἡ γνῶσις καὶ πραγματικότητα ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἀπόγονός του Δαυὶδ καὶ τοῦ Ἀβραάμ; Διότι ὁ Θεὸς καὶ στὶς δύο αὐτὲς μεγάλες προσωπικότητες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στὶς ὁποῖες οἱ Ἑβραῖοι ἔχουν μεγάλη ὑπόληψη, εἶχε σαφῶς καὶ ἐπανειλημμένως ὑποσχεθεῖ ὅτι ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του θὰ γεννηθεῖ ἄρχοντας καὶ βασιλέας αἰώνιος, τοῦ ὁποίου τὸ κράτος θὰ εἶναι θαυμαστὸ καὶ ἡ βασιλεία ...
ἀκατάλυτη, καὶ θὰ βασιλεύσει στοὺς αἰῶνες. Ἑπομένως ὁ Χριστός, τοῦ ὁποίου τὴν γέννηση περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς εἶναι ὁ Μεσσίας, τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ὑποσχέθηκε στοὺς ἐκλεκτοὺς ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ τὴν ὑπόσχεσή του αὐτὴ ἐκπληρώνει τώρα μὲ τὴν γέννησή Του.

Στὴν συνέχεια τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀπὸ τὸν στίχο 18 μέχρι καὶ τὸν 25ο, ὁ ἱερὸς Ματθαῖος μᾶς περιγράφει τὰ γεγονότα ποὺ προηγήθηκαν τῆς ὑπερφυσικῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ. Φαίνεται καθαρὰ ἡ δυσχερὴς θέση τοῦ Ἰωσὴφ ὅταν διαπιστώνει τὴν ἐγκυμοσύνη τῆς Παναγίας. Ἀκολούθως περιγράφεται ἡ ἐπέμβαση τοῦ οὐρανοῦ, μέσω τοῦ ἀγγέλου, ὁ ὁποῖος ἄγγελος τοῦ λύνει τὴν ἀπορία καὶ τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι «τὸ γὰρ ἐν αὐτὴ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματος ἐστὶν Ἁγίου».
Ἀκόμα τὸ ἱερὸ κείμενο μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν βιβλικὴ σχέση καὶ σύνδεση ποὺ διέπουν τὶς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τὰ γεγονότα ποὺ πραγματοποιοῦνται καὶ ἑρμηνεύουν τὶς ἀναμενόμενες «ρήσεις τῶν Προφητῶν» στὸ Θεανδρικὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Πόσο χαρακτηριστικὰ εἶναι τὰ θεόπνευστα λόγια του Ματθαίου : «Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἴνα πληρωθεῖ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος. Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρι ἔξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὁ ἐστὶ μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἠμῶν ὁ Θεὸς» (Μάτθ. Ἃ΄ 22-23).
Φυσικὰ ὁ ὄντως «δίκαιος» Ἰωσήφ, ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁγίας του Θεοῦ ὑπακοῆς, παρέλαβε τὴν μητέρα τοῦ Παιδίου καὶ «οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὐ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Μάτθ. Ἃ΄ 24-25).
Στὸν τελευταῖο (25ο) στίχο τῆς περικοπῆς, διακηρύσσεται καθαρὰ ὅτι ἡ Παρθένος ἔμεινε Παρθένος ἰσοβίως. Ὅτι ὁ Ἰωσήφ, κατανόησε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, καὶ μὲ σεβασμὸ μοναδικὸ στάθηκε ἀπέναντί της Παναγίας καὶ Θεοτόκου, καὶ οὐδεὶς ἄλλος δεσμὸς τὸν συνέδεσε μαζί της πλὴν τῆς παραδειγματικῆς προστασίας τὴν ὁποία τῆς ἐξασφάλισε.

Ἀδελφοί μου. Τὸ σχέδιον τῆς σωτηρίας μᾶς πραγματοποιήθηκε. Ἡ σωτηρία μᾶς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἂς προσέξουμε πολύ. Μὴ ἀπατηθοῦμε ὅτι ἀλλοῦ καὶ ὄχι στὸν Σωτήρα Χριστὸ θὰ βροῦμε τὴν σωτηρία μας, ὅπως φαντάζονται οἱ ἄνθρωποι τῆς ἁμαρτίας, τῆς πλάνης, καὶ τοῦ ὑπερφίαλου ἐγωϊσμοῦ.
Προσοχὴ μὴ ἀπατηθεῖ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἀρνητὲς τῆς πίστεως οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ λατρεύουν, ὡς θεούς, ἱδρυτὲς ἀνθρωπίνων συστημάτων.
Προσοχή, μὴ πλανηθεῖ κανεὶς στὸ σκοτάδι τῆς ἀνθρώπινης ἀβεβαιότητας.
Ἂς ἔχουμε πάντοτε ὑπ’ ὄψιν μας ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλω οὐδενὶ ἡ σωτηρία, οὐδὲ γὰρ ὄνομα ἐστὶν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ὢ δεῖ σωθεῖναι ὑμᾶς» (Πράξ. Ἀποστόλων Δ΄ 12), δηλαδή, δὲν εἶναι δυνατὸν μὲ τίποτε ἄλλο νὰ ἐπιτύχουμε τὴν σωτηρία, ποὺ μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός. Διότι δὲν ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ πλὴν τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ, κανένα ἄλλο ὄνομα, τὸ ὁποῖο νὰ ἔχει δοθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ διὰ τοῦ ὁποίου ὁρίστηκε νὰ σωθοῦμε ὅλοι ἐμεῖς. Συνεπῶς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, Αὐτὸν καὶ μόνο ὀφείλουμε νὰ δεχθοῦμε καὶ νὰ πιστέψουμε ὡς Σωτήρα μας. Ἀμήν.


Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010